“Yalnız Bir Adamın Hikayesi”

“Yalnız Bir Adamın Hikayesi”: Bir Baba ile Kızının Kalpten Kalbe Yolculuğu

Doğan Prepol POROVİÇ

Gerçek bir yaşam öyküsünden sahneye taşınan “Yalnız Bir Adamın Hikayesi”, seyirciyi derin bir iç yolculuğa davet ediyor. Oyunun hem yönetmeni hem oyuncusu olan Ercan Kubaş, kendi hayatından yola çıkarak yalnızlık, umut ve baba–kız sevgisini anlatıyor. Eserin yazarı ise Kubaş’ın kızı Yağmur Kubaş.

Bir dönem sokaklarda yaşam mücadelesi veren Ercan Kubaş, yıllar sonra yaşadıklarını tiyatro sahnesine taşıyor. Kızının kaleme aldığı metinle hayatını yeniden anlatan Kubaş, oyunu “bir teşekkür” olarak tanımlıyor: “Ben bu oyunu yaşamadan oynayamazdım. Bu, tiyatrodan çok bir teşekkür. Hayata, kızıma, beni hiç tanımadan hisseden insanlara…”

“Yalnız Bir Adamın Hikayesi”, sadece bir bireyin yaşadıklarını değil, toplumun vicdanını da sahneye yansıtıyor. Oyunda sokakta kalmış, dışlanmış, unutulmuş insanların duyguları, baba–kız arasındaki güçlü sevgi bağıyla buluşuyor.

Seyircilerin derin sessizlikle izlediği oyun, her gösteriminde büyük yankı uyandırıyor. Kubaş, sahnede her defasında yeniden doğduğunu söylüyor:  “Ben sahneye çıktığımda sadece bir oyun oynamıyorum. Kızımın kelimeleriyle yıllarca içimde taşıdığım yalnızlığı anlatıyorum. Her cümlede yeniden doğuyorum.”

Kubaş, oyunun yalnız kendi hikayesiyle sınırlı olmadığını da vurguluyor: “Bu, her gözyaşını içine akıtan annenin, her sessiz kalışta içi yanan babanın, her köşede unutulan insanın hikayesi. Bir ülkenin vicdanıdır aslında.”

Gösterimlerin ardından uzun süre alkışlanan oyun, seyircinin kalbine dokunan etkileyici finaliyle de dikkat çekiyor. Ercan Kubaş, izleyen herkesi içsel bir sorgulamaya davet ediyor: “Bu oyun sahnede bitmiyor. Evde, yürekte, vicdanda devam ediyor. Çünkü bu, aslında insan olmanın hikayesi.”